تغییرات آب وهوایی باعث شده تا دولت‌ها به فکر استفاده از فناوری‌های روز دنیا برای بهره‌برداری از آب های شور دریا و جایگزینی آن برای استفاده از آب شیرین باشند.
به گزارش دفتر ارتباطات، رسانه و امور بین الملل شرکت مدیریت توسعه انرژی تأمین (تدکو) به نقل از روابط عمومی شرکت تأمین آب هرمز ابدال، تنش آبی امروزه به یک معضل جهانی تبدیل شده است مسئله ای که کشورها با آن دست و پنجه نرم می کنند. تغییرات آب و هوایی وگرم شدن زمین باعث شده تا تامین آب برای آیندگان نیز به خطر بیفتد. گرمایش جهانی ، ذوب شدن یخ های قطب جنوب ، استفاده بیش ازحد ازمنابع آب زیرزمینی، خشکسالی، تخلیه غیرقانونی زباله‌ها و کمبود آب مواردی چون بحران آب یا تنش آب را در بر می‌گیرد.
با توجه به کاهش بارندگی، خشکسالی و کم شدن منابع آبی و همزمان افزایش جمعیت نیاز به فناوری های نو برای رسیدن به آب سالم و شیرین، امری اجتناب ناپذیر است؛ یکی از این فناوری ها، نمک زدایی یا همان صنعت آب شیرین‌کن است که از دریاها به عنوان منبع این فنآوری استفاده می شود.
ایران درمنطقه‌ای خشک ونیمه‌خشک واقع شده است بطوریکه متوسط بارش‌های کشور یک سوم متوسط بارش‌های جهانی است و از جمله کشورهایی است که با تنش آبی شدید در بخشهای مختلف مواجه است.
برهمین اساس برای مدیریت منابع آب‌های سطحی نیازمند برنامه ریزی برای کوتاه مدت و بلند مدت است. دولت برای جبران کم‌آبی به سمت شیرین کردن آب دریاها رفت و در تلاش است تا با نمک زدایی از آب دریا، این مشکل را برطرف کنند.
صنعت شیرین کردن آب دریاها از سال ۱۹۶۰ وارد عرصه فعالیت کشورهای جهان شد، این صنعت سال به سال با شیب تندتری پیشرفت کرد، به طوری که پیش بینی می شود در سال ۲۰۴۰ تولید آب شیرین ازمحل نمک زدایی در منطقه منا یعنی شمال آفریقا و خاورمیانه ۱۳ برابر از میزان تولیدی در سال ۲۰۱۴ شود، این نشان می دهد که نیاز انسان به آب روز به روز بیشتر می شود.
براساس شرایط آب وهوایی و نزدیکی ایران به دریای خلیج فارس وخزر استفاده از صنعت آب شیرین کن می تواند گزینه ی مناسب برای رفع تنش آبی در شهرهای دارای کمبود آب باشد.
این روزها ، صنعت آب شیرین‌کن در دنیا از جمله ایران در حال توسعه است، اکنون ۹۵ واحد آب شیرین‌کن در حال ساخت وبهره‌برداری است که از این تعداد ۷۵ واحد با ظرفیت ۱۶۲ میلیون متر مکعب در سال فعال است که مقرر شده تا افق ۱۴۲۵ این میزان به ۲۳۳ میلیون متر مکعب تولید آب شرب در کشور برسد.
آب دریاها و بسیاری از آب‌های زیرزمینی شور بوده و حاوی نمک‌ها و املاح معدنی گوناگون هستند که باعث شده قابل استفاده وآشامیدن نباشد، اما دولت‌ها با توسعه آب شیرین‌کن خانگی یا آب شیرین‌کن صنعتی این مشکل را حل کردند؛ البته که هنوز هم مشکل آب آشامیدنی وجود دارد اما با این دستگاه‌های کوچک و بزرگ بخش اعظمی از این مشکلات حل شده است..
تولید آب شیرین از آب شور دریا کارساده‌ای نیست وبه فرایندهای مکانیکی، حرارتی و دستگاه‌های خاصی نیاز دارد؛ در نتیجه جدا کردن نمک از آب باید در یک بستر قدرتمند انجام شود که باعث مشکلات خاص نشود.
آبی که توسط این دستگاه‌ها تولید می‌شود دارای استاندارد ملی ۲۰۷۰۵ و استاندارد ۲۰۷۰۴ ایران برای پارامترهای میکروبی، فیزیکی و شیمیایی بوده که این استانداردها بسیار سختگیرانه هستند و محصول نهایی آب باکیفیت بالاتری است.
چهاراستان خوزستان، سیستان وبلوچستان، هرمزگان و بوشهر ظرفیت بالایی در تولید آب شرب با تاسیسات آب‌شیرین‌کن دارند که از این میزان ۸۰ درصد آب مورد نیاز ازطریق دریا و ۲۰ درصد نیز از طریق منابع آب سطحی و یا چاه‌ها تامین می‌شود.
در حال حاضر، بسیاری از مشکلات جزایر استان هرمزگان که تا قبل از سال ۱۳۹۱، با مشکل تأمین آب مواجه بوده‌اند، از طریق انعقاد قرارداد با بخش خصوصی برای نمک‌زدایی ازآب دریا و پرداخت از محل ردیف خرید تضمینی آب و پساب حل شده است.
در ایران مهم‌ترین خط در حال حاضر، طرح خط انتقال خلیج فارس به صنایع معدنی است که قراراست بخشی از آب صنایع جنوب‌شرق کشور و بخشی از آب شرب استان‌های هرمزگان، کرمان و یزد را تامین کند. همچنین طرح تصفیه و انتقال آب دریای عمان به کریدور شرق کشور به خصوص دراستان سیستان وبلوچستان در حال پیگیری است که پیش‌بینی می‌شود حداقل ۱۵۰ هزار مترمکعب در شبانه‌روز نیز از این محل به ظرفیت آب شیرین‌کن‌ها افزوده شود.
تامین آب شرب شهرهای دارای تنش آبی از طریق احداث آب شیرین کن ها از جمله اقدامات بسیار حیاتی برای تامین آب شرب شهرها و روستاهای کشور است زیرا هر کجا آب نباشد آبادانی نیست.
انتهای پیام/
