فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ ﴿آل عمران/۶۱﴾ پس بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم
فاطمه الزهرا (سلام اللّه علیها):
ما اهل بیت پیامبر وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم ، ما برگزیدگان پاک و مقدّس پروردگار مى باشیم ، ما حجّت و راهنما خواهیم بود؛ و ما وارثان پیامبران الهى هستیم (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید: ج 16، ص 211)
تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین
قُلْ تَعالَوْا پس بگو ایشان را که بیائید با راى و عزم خود تا از براى مباهله نَدْعُ بخوانیم أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ پسران خود را و پسران شما را یعنى ما پسران خود را بخوانیم و شما پسران خود را وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ و ما زنان خود را و شما زنان خود را وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ و ما نزدیکان خود را که از غایت عزت و ارجمندى بمثابه نفس ما باشند و شما بخوانید نزدیکان خود را که بهمین وجه باشند یعنى هر یک از ما و شما اعزه اهل خود را و الصق ایشان بقلب خود بمباهله خوانده و در کشاف آورده که چون ابناء و نساء در نهایت عجزند و غیر مستبد بامور خود و بجهت این صاحب ایشان بر ایشان اشفق است از غیر بر وجهى که خود را در مخاطره و متاعبه مىاندازد و نفس خود را مجنه بلوى و محنت ایشان میگرداند تا آنکه هلاک خود را بر حیات ایشان اختیار میکند از این جهت تقدیم ایشان نمود و یا تقدیم بجهت ترقى باشد بر سبیل تدریج و غرض از مباهله اگر چه تبیین کاذبست از صادق و این امریست مختص بمتخاصمین اما ضم اعزه اهل بجهت آن است که اکد است در دلالت بر ثقه و اعتماد بحضرت رسالت (ص) و استیقان او بصدق خود از حیثیت استجرا بر تعریض اعزه و افلاذ کبد خود و احب مردمان بخود از براى ابتهال و دلالت بر ثقه خود بکذب خصم او با سایر اعزه و احبه و بهلاکت و استیصال ایشان بعد از اتمام ابتهال پس ازین جهت فرمود که ما احبه و اعزه خود را بخوانیم و شما اعزه و احبه خود را ثُمَّ نَبْتَهِلْ پس لعنت کنیم بر کاذب خود فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عطفست بر نبتهل و متضمن بیان معنى آن یعنى پس بگردانیم لعنت خداى را عَلَى الْکاذِبِینَ بر دروغ گویان یعنى نفرین کنیم بر اهل کذب تا محقق از مبطل جدا شود و لعنت خدا متوجه دروغگویان گردد
بدانکه ابتهال از بهله مأخوذ است بضم با و فتح ان بمعنى لعنت و اصل آن ترکست کقولک ابهلت الناقة اذا ترکتها بلاصرار و در تفسیر جرجانى و غیر آن مذکور است و در کتب و تفاسیر اهل خلاف مسطور است که چون این آیه نازل شد حضرت رسالت (ص) وفد نجران را طلبید و گفت هر چند در حجت میافزائیم شما در عناد و منازعه می افزائید اکنون بیائید تا بمباهله مشغول شویم تا حقتعالى محق را از مبطل و صادق را از کاذب ممتاز گرداند ایشان چون این کلام استماع کردند گفتند یا ابو القاسم امروز ما را مهلت ده تا بمنزل خود رویم و با یکدیگر در این امر مشاوره کنیم و بعد ازن آنچه مصلحت باشد بآن عمل کنیم
چون ایشان بمنزل رفتند عاقب که صاحب راى و عالم ایشان بود ایشان را نصیحت کرد و گفت اى معاشر نصارى مکابره از انصاف دور است عناد مکنید و لازم انصاف باشید که بر شما ظاهر شد که محمد (ص) پیغمبر خدایست اسقف که از جمله احبار ایشان بود گفت اى قوم اگر محمد (ص) فردا با عامه صحابه خود بیرون آید هیچ اندیشه مکنید و با او مباهله نمائید که او بر حق نیست و اگر با خواص اقرباء خود بیرون آید از مباهله او حذر کنید و بدانید که او پیغمبر بحق است پس روز دیگر صحابه در مسجد جمع شدند و هر یکى توقع داشتند که رسول او را حاضر سازد آن حضرت فرمود مرا نفرمودهاند الا خواص و اقارب خود را از زنان و مردان و کودکان که حقتعالى بدعاى ایشان عذاب نازل سازد پس دست امیر- المؤمنین (ع) بگرفت و حسن و حسین (ع) از پیش او میرفتند و فاطمه ع بر اثر ایشان و حضرت با ایشان گفت چون من دعا کنم شما آمین مىگویید اسقف گفت اینها کیستند که با محمدند (ص) گفتند آن جوان پسر عم و داماد او است و شوهر دخترش و آن زن دخترش و آن کودکان دختر زادگان اویند پس با ترسایان گفت که بنگرید که محمد (ص) چگونه واثق است که فرزندان و خواص خود را بمباهله آورده بخدا که اگر او را خوفى در اینباب باشد هرگز ایشان را اختیار نکردى و از مباهله حذر کردى مصلحت نیست که ما مباهله کنیم اگر بجهت خوف قیصر روم نبودى من بوى ایمان میآوردم بارى مصالحه کنید بر هر چه او خواهد و بشهر خود مراجعت کنید و بعد از آن با خود اندیشه کنید و راى زنید تا صلاح خود را در چه مىبینید گفتند رأى رأى تست و آنچه مىگویى از مصالحه عین مصلحت است پس اسقف خطاب بآن حضرت کرد و گفت یا ابا القاسم (انا لا بنا هلک و لکن نصالحک) ما با تو مباهله نمیکنیم و لیکن مصالحه میکنیم پس با ما مصالحه کن که بدان قیام نمائیم رسول (ص) با ایشان مصالحه کرد بر دو هزار حله از حلهاى اوافى قیمت هر حله چهل درم و اگر زیاده و کم باشد بحساب آن.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
مشهورترین دعای ما یا مهدیست
فرمانده و مقتدای ما یا مهدیست
اینجا همگی به نام او می‌گذرند
اسم شب کوچه‌های ما یا مهدیست
………………………………..
تسلیت یابن الحسن گشته عزای مادرت
آسمان دارالعزاست
بر مزار مخفی او خاک ریزی بر سرت
آسمان دارالعزاست
