فرهنگی

جَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿مائده/۳۵﴾ در راه او جهاد کنید باشد که رستگار شوید

وَالْفَجْرِ * وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿فجر1-۲﴾ سوگند به سپیده دم و به شب های ده گانه

وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ (بقره ـ 194) و از خدا پروا بدارید و بدانید که خدا با تقوا پیشگان است.

قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ *بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿یس/26و۲۷﴾ (سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد وارد بهشت شو گفت ایکاش قوم من می‏دانستند. که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است.

إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿حجرات/13﴾ در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا، پرهیزگارترین شماست، بى‏ تردید خداوند داناى آگاه است.

وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿فرقان/۷۲﴾ و هنگامی که با (رفتار) لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‏گذرند.

وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿اسرا/۷۰﴾ و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریده ‏هاى خود برترى آشکار دادیم

وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد ـ 7) برای هر قومی رهبری است

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ (آل‌عمران /159) [ای پیامبر!] پس به مهر و رحمتی از سوی خدا با آنان نرم خوی شدی

مِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کَذَلِکَ إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ ﴿فاطر/۲۸﴾ از انسانها و جنبندگان و چهار پایان انواعی با الوان مختلف، (آری) حقیقت چنین است، از میان بندگان خدا تنها دانشمندان از او می‏ترسند، خداوند عزیز و غفور است.

لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ (آل‌عمران /159) اگر تندخو و سختدل بودى قطعا از پیرامون تو پراکنده مى ‏شدند

إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ ﴿رعد/۱۱﴾ خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی‏دهد مگر آنکه آنها خود را تغییر دهند، و هنگامی که خدا اراده سوئی به قومی (بخاطر اعمالشان) کند هیچ چیز مانع آن نخواهد شد، و جز خدا سرپرستی نخواهند داشت.

إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا﴿نساء/۵۸﴾ خداوند به شما فرمان میدهد که امانتها را به صاحبان آن برسانید