قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ *بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿یس/26و۲۷﴾ (سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد وارد بهشت شو گفت ایکاش قوم من میدانستند. که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است.
امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام):
بهشتیان گروهى هستند که کرامت همواره با آنان باشد، تا آن که سرانجام در سراى جاودانى فرود آیند و از جابجایى سفرها آسوده گردند
کدهای رفتاری سازمان:
ایمیل ها یا پیامک های دریافتی از همکاران را با احترام اعلام وصول می کنیم و می کوشیم به سرعت پاسخ دهیم.
(کدهای عمومی: تعامل با همکاران-کد:13)
طیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
________________________________________
قِیلَ ادخُل‌ِ الجَنَّةَ قال‌َ یا لَیت‌َ قَومِی یَعلَمُون‌َ «26»
گفته شد به آن که داخل بهشت شو گفت ای کاش قوم من میدانستند اینکه نعمت عظمی را.
از کلمه قیل و قال میتوان استفاده کرد که اینکه جنّة جنّت آخرت و قیامت نیست چون بلفظ ماضی ادا شده بلکه همان جنّت عالم برزخ است که در اخبار دارد زمین وادی السّلام نجف است که ارواح انبیاء و ائمّه و صلحاء آنجا متنعّم به نعم الهی هستند (مسئله مهمّه) اختلافیست که نسبت موت و حیات چه نسبت است! بعضی گفتند سلب و ایجاب، بعضی گفتند عدم و ملکه، بعضی گفتند تضاد، ما در مجلد سوم کلم الطیّب گفته‌ایم که نسبت به حیات حیوانی و نباتی عدم و ملکه است و نسبت بحیات انسانی تضادّ است انتقال نشئه است بناء علی هذا می‌گوییم آیه شریفه لا تَحسَبَن‌َّ مخصوص شهداء نیست زیرا لفظ شهید ندارد بلکه هر که در راه دین کشته شود مصداق قتلوا فی سبیل اللّه است مثل ائمّه اطهار و بسیاری از علماء دین و مؤمنین که در راه دین کشته شدند بلکه به تنقیح مناط قطعی شامل کسانی که در راه خدمت به دین از دنیا میروند میشود بلکه اثبات شی‌ء نفی ما عدا نمی‌کند تمام مؤمنین اینها حیات ابدی پیدا میکنند و متنعم بنعم الهی میشوند و مرگ اول راحت آنها میشود چنانچه اخبار بسیاری در اینکه باب داریم حضرت ابا عبد اللّه الحسین (ع) میفرماید:خطّ الموت علی ولد آدم مخطّ القلادة علی جید الفتات و ما اولهنی الی اسلافی‌اشتیاق یعقوب الی یوسف
مثنوی میگوید: مرگ اگر مرد است گو پیش من آی
بِما غَفَرَ لِی رَبِّی وَ جَعَلَنِی مِنَ المُکرَمِین‌َ «27»
به اینکه آمرزید مرا و مغفرت او شامل حال من شد از طرف پروردگار من و مرا قرار داد و جعل فرمود از بندگان محترم خود که آنها را گرامی داشته بِما غَفَرَ لِی رَبِّی در حدیث داریم که میفرماید: مرگ برای مؤمن کفّاره جمیع گناهان او است بلکه اگر موجب غرور و امن من مکر اللّه نشود فردای قیامت بسیاری از نواصب را فدای مؤمنین میکنند و به ازای آنها به جهنّم میبرند و اینکه منافی با آیه شریفه وَ لا تَکسِب‌ُ کُل‌ُّ نَفس‌ٍ إِلّا عَلَیها وَ لا تَزِرُ، وازِرَةٌ وِزرَ أُخری انعام آیه 164 نیست زیرا در حدیث قدسی است: و عزّتی و جلالی لا یجوزنی ظلم ظالم.
فردای قیامت مظلوم مطالبه حق خود را میکند در پیشگاه و محکمه الهی باید ظالم به اندازه حق مظلوم گناهان آن را پای خود بگیرد و بر گردن خود بار کند یا اگر مظلوم گناهی ندارد یا بمقدار حقّش نیست باید ظالم عباداتش را به مظلوم دهد و اگر ظالم عبادت ندارد یا به مقدار حق مظلوم نیست خطاب می‌رسد به مظلوم که در صحرای محشر هر که از خویشان و دوستان خود گرفتار هستند بیاور و گناهان آنها را بار بر ظالم کن تا اندازه اداء حق تو بشود بنا بر اینکه می‌گوییم ظالمین به آل محمّد از خلفاء سه گانه و بنی امیّه و بنی العبّاس و اتباع آنها را بیاورند آنها عبادت ندارند که به آل محمّد (ص) دهند چون شرط صحّت کل‌ّ عبادات ایمان است که آنها ندارند و آل عصمت هم گناهی ندارند که به گردن آنها بار کنند چون معصوم هستند لا بد باید قسمت سوم عملی شود و آن خطاب رسد به آل عصمت که در صحرای محشر هر که از ذراری شما و شیعیان شما و دوستان شما گرفتارند بیاورید و گناهان آنها را بر اینها بار کنید تا اداء حق شما بشود و اینکه مورد را برای رفع تعجب و اینکه منافی با آیه نیست و ظلمی در حق آنها نشده بیان کردیم و الّا دستگاه ظالم و مظلوم منحصر به اینکه مورد نیست تمام ظلمه گرفتارند و تمام مظلومین خوشحال و فرحناک هستند.
وَ جَعَلَنِی مِنَ المُکرَمِین‌َ خداوند مؤمنین را فردای قیامت بسیار احترام می گذارد هر کدام به درجه خود.
