إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِی الْأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿یونس/۸۳﴾ مسلماً فرعون در سرزمین مصر برتری خواه، و [در گناه، معصیت و ستم] از اسراف کاران بود.
امام صادق (علیه السّلام):
کسی که آبی را از نهر فرات «گوارا» برای خوردن بردارد و بعد از نوشیدن، زیادی آنرا بیرون بریزد اسراف کرده است.
مجموعة الاخبار، باب 171، حدیث 3
(کدهای رفتاری سازمان)
همواره در استفاده از دارایی های سازمان صرفه جویی را رعایت می کنیم و مانع از استهلاک یا خرابی آ نها می شویم: مثلاً پرینت غیرضروری نمی گیریم، از تماس آب با وسایل چوبی جلوگیری می کنیم، دانلود غیرضروری انجام نمی دهیم، مصرف انرژی (آب، برق، گاز) را به حداقل می رسانیم
(کدهای عمومی: صیانت از دارایی های سازمان-کد:85)
تفسیر المیزان
منظور از جمله” وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعالٍ فِی الْأَرْضِ” اینست که این ترس را داشتند، و ظرف هم چنین ظرفى بود که فرعون تسمه از پشت همه کشیده بود و در ظلم وتفرعن از حد گذشته بود.
بنا بر این، معناى آیه چنین مىشود- و اللَّه اعلم- که: نتیجهاى که از بعثت موسى و هارون و استکبار فرعون و درباریانش به دست آمد این بود که کسى به موسى ایمان نیاورد مگر ذریهاى و افراد ضعیفى از بنى اسرائیل، و اینان در حالى ایمان آوردند که هم از اقویاى خود مىترسیدند و هم از فرعون که مبادا این دو طایفه آنان را به جرم ایمان آوردنشان شکنجه کنند و جاى ترس هم داشت، براى اینکه جو زندگى آنان جوى خطرناک بود، فرعون در آن روزگار در زمین علو و دیکتاتورى داشت و بر اهل زمین مسلط بود، و در حکمرانیش نه تنها رعایت عدالت را نمىکرد، بلکه ستمگرى را از حد گذرانده بود و براى ظلم و شکنجه حد و مرزى نمىشناخت.
و به فرض هم که منظور از کلمه” قومه” تمامى انسانهایى باشند که موسى (ع) مبعوث بر آنان شده و مامور بوده که رسالت الهى را به آنان برساند، چه قبطىها و چه بنى اسرائیل، از راه دیگرى مىتوان معناى مناسبترى براى آیه کرد، بدون اینکه احتیاج به آن تکلفاتى باشد که مفسرین مرتکب شده و مصداق آن را قبطیان شمردهاند، با اینکه حاجتى به این مطلب نیست.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
این مرد که در ره است باید او را…
می ترسم اگر سر زده آید او را…
از هر که سراغ او گرفتم دیدم
در شهر کسی نمی شناسد او را
